چشمت به چشم ما و دلت پیش دیگری است
جای گلایه نیست! که این رسم دلبری است
هر کس گذشت از نظرت، در دلت نشست
تنها گناه آینه ها زودباوری است
مهرت به خلق بیشتر از جور بر من است
سهم برابر همگان، نا برابری است
دشنام یا دعای تو در حق من یکی است
ای آفتاب، هر چه کنی ذره پروری است!
ساحل جواب سرزنش موج را نداد
گاهی فقط سکوت، سزای سبکسری ست
فاضل نظری